اولین اشاره به مزوتراپی مو در متون پزشکی برای درمان ریزش مو، به قرن ۱۲ میلادی باز می‌گردد. پزشک فرانسوی به نام آمبروز پاره که طبیب دربار پادشاهی فرانسه بود، در مورد درمان ریزش مو این گونه می‌نویسد:
اگر ریزش مو ناشی از عدم تغذیه‌ی مناسب بود؛ باید توسط پارچه‌ای تمیز، برگ انجیر یا پیاز خام مالیده شود. سپس باید به محل دچار طاسی سوزن زد و رویش را با محلولی از عصاره‌ها مالید.
در سال ۱۹۵۲، پزشک فرانسوی دیگری به نام میچل پیستور برای اولین بار مزوتراپی را به شکل امروزی معرفی کرد. پیستور برای درمان بیماری آسم از تزریق وریدی داروی پروکائین استفاده می‌کرد. او بعد از مدتی مشاهده کرد که ریزش موی برخی از بیماران بهبود یافته است. پس از آن پیستور در مورد تزریقات زیر جلدی پروکائین مطالعات زیادی انجام داد تا در نهایت در سال ۱۹۷۶، نام روش درمانی ابداعی خود را «مزوتراپی» گذاشت. روش ابداعی میچل پیستور در ۵۰ سال گذشته مورد اقبال بسیاری از پزشکان و متقاضیان روش‌های جوانسازی و زیباسازی پوست قرار گرفته است.